کد مطلب:180036 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:262

توبه ی پیرمرد بر اثر بیانات امام سجاد
هنگام ورود خاندان نبوت به شام، پیرمردی از مردم شام، به



[ صفحه 35]



آنها نزدیك شد و گفت: سپاس خدا را كه شما را كشت و نابود ساخت، و شهرها را از مردان شما آسوده كرد و امیرمؤمنان یزید را بر شما مسلط نمود.

امام سجاد: ای پیرمرد! آیا قرآن خوانده ای؟

- آری.

امام سجاد: آیا معنی این آیه را فهمیده ای كه خداوند می فرماید:

قل لا اسئلكم علیه اجراً الا المودة فی القربی:

«بگو ای پیامبر، من برای رسالت مزدی جز دوستی با خویشانم را از شما نمی خواهم.» (شوری - 23)

پیرمرد: آری خوانده ام.

امام سجاد: منظور از خویشان پیامبر صلی الله علیه و آله در این آیه ما هستیم. ای پیرمرد آیا این آیه را خوانده ای:

و آت ذاالقربی حقه:

«حق خویشان را ادا كن.» (اسراء - 26)

پیرمرد: آری خوانده ام.

امام سجاد: خویشان در این آیه ما هستیم. ای پیرمرد آیا این آیه را خوانده ای:

و اعلموا انما غنمتم من شیی ء فان لله خمسه و للرسول و لذی القربی:

«بدانید از هر آنچه سود بردید یك پنجم آن مخصوص خدا



[ صفحه 36]



و رسول و خویشان است.» (انفال - 41)

پیرمرد: آری خوانده ام.

امام سجاد: ای پیرمرد! خویشان در این آیه ما هستیم. ای پیرمرد! آیا این آیه را خوانده ای:

انما یرید الله لیذهب عنكم الرجس اهل البیت و یطهركم تطهیرا:

«همانا خداوند خواسته است كه ناپاكی را از شما خاندان بردارد و شما را پاك و پاكیزه گرداند.» (احزاب - 33)

پیرمرد: آری خوانده ام.

امام سجاد: این آیه در شأن ما نازل شده است.

در این هنگام پیرمرد در سكوت فرو رفت و از گفته ی جسورانه ی خود پشیمان شد و گفت: «تو را به خدا، شما همانید كه گفتید؟»

امام سجاد: آری سوگند به خدا بدون تردید ما همان خاندانیم، به حق پیامبر صلی الله علیه و آله ما همان خویشاوندان هستیم.

پیرمرد، پس از شناخت آنها، گریه كرد و از شدت ناراحتی، عمامه خود را از سر گرفت و بر زمین زد و دستهایش را به سوی آسمان بلند نمود و گفت: «خدایا! ما از دشمنان جن و انس آل محمد صلی الله علیه و آله بیزاریم.» سپس به امام سجاد علیه السلام عرض كرد: «آیا توبه ام پذیرفته است؟»

امام سجاد: آری، اگر توبه كنی، خداوند توبه ات را می پذیرد



[ صفحه 37]



و با ما خواهی بود.

پیرمرد: من توبه كردم.

این خبر به یزید رسید. یزید فرمان داد آن پیر را بكشید. جلادان یزید، او را به شهادت رساندند. [1] .


[1] لهوف، ص 176 - 178.